درد و رنج |

غير از درد ها که منشاء جسمانی دارند تمامی رنج های بشر به دیدگاهایش بستگی دارد.
درد تنها چیزی است که به دیدگاهای بشر ربطی ندارد.
اگر دست من لای در گیر کند چه من فردی الهی باشم و چه لائیک و چه لیبرال و چه کمونیست هر چه باشم درد خواهم داشت.
درد ها منشاء بیولوژیک و فیزیولوژیک دارند اما رنج ها منشا شان دیدگاه انسان است.
بدین معنی چیزی که از دیدگاه من مرا رنج می دهد ممكن است دوست مرا رنج ندهد.
مثلا گمنامی، شهرت، ثروت، قدرت سیاسی، جاه و مقام، محبوبیت، به عامل دیدگاه ما بستگی دارند و هر کس به نسبت و اندازه علاقه و عدم علاقه خود از این موارد رنج می برد. نیچه اولین فیلسوفی بود که تأکید کرد یک نوع پرسپکتیوالیسم بر کل رنج ها حاکم است.
بنابراین اگر اگر رنج ها کمتر باشند زندگی بهتر و اگر بیشتر باشند زندگی بدتر خواهد بود. اگر بتوانیم دیدگاه خود را نسبت به هستی عوض کنیم می توانیم در کاهش رنج زندگی کمک کرده باشیم.
خود شیفتگی از آفات فکری زندگی بشری است.
خودشیفتگی معیوب باعث هفت آفت فکری شده و رنج تولید می کند :
تعصب، پیش داوری، انحصارطلبی ،بی مدارایی، آرزو اندیشی و عدم تبعیت از خرد و استدلال که به استبداد طلبی ختم می شود.
اگر خودشیفتگی را درمان کنیم ام الفسادی را درمان کرده ایم. دنیای بدون این هفت عادت فاصله کهکشانی با جهان امروزمان دارد.
چه میزان از درد و رنج های ما به خاطر توجه به ارزش داوری های دیگران است؟
ما چقدر از درآمد مان را صرف بر آوردن ضروریات زندگی مان می کنیم و چقدرش را صرف تجملات؟
این تجملات جز برای خریدن ارزش داوری های مثبت دیگران نیست؟
آیا این تجملات کم درد و رنج ایجاد می کنند؟
آیا بیشتر کم کاری ها، بد کاری ها، اختلاس ها و دزدی ها، کم فروشی ها و گرانفروشی ها، احتکار ها و ریا خواری ها، تقلب ها و فریبکاری ها بخاطر خرج زندگی است و یا برج (تجملات )زندگی است؟
حالا آموزه های عارفی بگوید برای ارزش داوری دیگران پشیزی ارزش قائل نباش. بگوید ترازوی زندگی ات را در درون خود قرار بده و نه در اذهان دیگران.
آیا زندگی تفاوتی نخواهد کرد؟ آیا جامعه ای متفاوت نخواهیم داشت؟
ترازوی سنجش خوبی و بدی زندگی باید عقل و وجدان هر فرد باشد. هر فرد انسانی باید زندگی خودش را با ترازوی درونی خودش توزین کند.
بودا می گوید سه کار بکنید تا اخلاقی باشید.
یکی اینکه در زندگی صداقت داشته باشید یعنی پنج ساحت وجودی تان یعنی باور ها، احساسات، خواسته ها، گفتار و کردار بر هم انطباق داشته باشند.
دوم تواضع داشته باشید یعنی در نعمت هایی که هستی به شما می دهد و در نقاط قوتی که در وجودتان هست خود را دیگری بینگارید.
سوم احسان است یعنی نقاط ضعفی که بر دیگران عارض شده است را گمان کنید بر خود شما عارض شده است، یعنی دیگری را از خود بینگارید.
هر نکته مثبتی که در خود می بینید در دیگری هم ببینید و هر نکته منفی که در دیگری می بینید در خودتان هم ببینید.

ستاد مصطفی ملکیان
مجله اندیشه پویا — شماره 25

برچسب‌ها:ارزش, درد و رنج, مثبت اندیشی, منفی گرایی