فریاد وا اسفای نمایندگان و امامان جمعه شهرستان های استان اردبیل از تمرکزگرایی و تبعیض در استان اردبیل |

به گزارش شهریمیز  هشتمین سفر رئیس‌جمهور دولت سیزدهم به استان اردبیل نقطه عطفی در تاریخ شهرستان پارس‌آباد و استان اردبیل بود.
این اولین سفر یک رئیس جمهور در طول پنج رییس جمهور بعد از انقلاب در قالب سفرهای استانی به شهرستان پارس آباد بود چرا که در هر سفر، یا مرکز استان برای بازدید و سفر رئیس جمهور انتخاب می شد و یا حوزه محل بازدید برای هیئت دولت توسط مرکزنشینان تحمیل یا دیکته می شد.

بدون اغراق و بی هیچ تردیدی باید بپذیریم که از سال ۱۳۷۰ که اردبیل استان شد و شهرستان اردبیل بعنوان مرکز استان ارتقاء یافت تاکنون سی سال است که تبعیض و تمرکز گرایی و توسعه نامتوازن از سوی مدیران استان اردبیل در خصوص دیگر شهرستانها و حوزه های استحفاظی شان اعمال و حقوق شان مورد تطاول و تعدی قرار می گیرد.
موضوعی که هر از چندگاهی بطور مقطعی نمایندگان دیگر شهرستان های استان را به واکنش وا می دارد و فریادشان از پشت تریبون رسانه های مختلف در راستای بی توجهی به شهرستان های استان اردبیل خصوصا شهرهای مرزی شمال استان که علیرغم ظرفیت های بالقوه از نظرها مغفول مانده است.
البته این اولین بار نیست که دامنه اعتراضات اصحاب دیگر شهرهای استان اردبیل به تبعیض و تمرکز گرایی و توسعه نامتوازن در استان اردبیل از سوی جانب نشینان گسترده می شود اما در سطح نمایندگان استان و در حضور رئیس جمهور و اعضای هیئت دولت به این گستردگی اولین باری است که بطور شفاف و جدی به منصه ظهور گذاشته می شود.
دیدگاههای تنگ نظرانه مرکز نشینان در طول دهه ها بر شهرستانهای شمال استان اردبیل بر هیچ کسی پوشیده و نهان نیست از کارشکنی و بدعهدی مدیران وقت استان در الحاق شهرستان پارس آباد به منطقه آزاد تجاری ارس که کار الحاق آن به اتمام رسیده بود و رسما در رسانه ملی بدان پرداخته شد، تا حذف گمرک اصلاندوز از لیست گمرکات کشور بدلیل بی توجهی نمایندگان و مدیران وقت استان و توجیه آن با تبدیل این منطقه به بندر خشک و در ادامه کم لن یکن تلقی شدن آن دلایل آشکاری بر تبعیض در توسعه مناطق مرزی شمال استان است.
تغییر چندین باره نقشه منطقه آزاد جدید استان اردبیل پس از توجیه لغو الحاق به منطقه آزاد ارس در راستای حذف پارس آباد از مرکزیت ایجاد منطقه آزاد پارس آباد و مغان و تغییر آن به منطقه آزاد اردبیل ، تغییر نقشه ایجاد منطقه آزاد تجاری برای دفعات متوالی به بهانه های واهی و غیرقابل توجیه در شرایطی که تمامی شاخص های ایجاد منطقه آزاد در شهرستان های شمال استان خصوصا شهرستانهای پارس آباد و بیله سوار و وجود زیرساخت های لازم از جمله فرودگاه و گمرک ساری و جاری است.
به تعطیلی کشاندن فرودگاه پارس آباد با دستاویز قراردادن تجهیز و نوسازی و سپس تخریب اموال فرودگاه بطور نامحسوس در غفلت مسئولان که نهایتا با دخالت مردم و خواص به پایان رسید، مهر تاییدی بر تمرکزگرایی و تبعیض و حتی تنگ نظری در توسعه دیگر شهرهای استان از سوی مرکزنشینان است، غافل از اینکه پیشرفت همه جانبه مناطق استان اردبیل و خود اردبیل، پیشرفت و توسعه مرکز استان و افتخاری برای مدیران آن است.

فریادهای از سر استیصال امام جمعه بیله سوار در حضور رئیس جمهور، به نمایندگی از مردم شریف و نجیب و مرزدار این شهرستان که هر جمله آن به حق تیری بر قلب هر شهروند بیله سواری بود، بیانگر وضعیت تبعیض در استان اردبیل در قبال شهرستانهای محروم است.
ایضاً سخنان رقت بار نماینده مردم شهرستانهای پارس آباد ،بیله سوار و اصلاندوز نیز که در حضور رییس جمهور و در اعتراض به عدم تحقق وعده های مدیران استان در طول سالهای گذشته علیرغم غنای این شهرستان در حوزه های مختلف فرهنگی، سیاسی، اجتماعی ،اقتصادی و قابلیت های بی نظیر این شهرستان از رئیس محترم جمهور انتظار فریادرسی داشت، حاکی از تراوش زخم های کهنه ای بود که در طول سالها به شکل دمل چرکینی سرباز کرده است و اکنون فرصتی برای تبیین رنج و اندوه مردم ا رئیس جمهوری است که با شعار عدالت – توسعه متوازن – فقر و محرومیت زدایی پا به عرصه اجرا گذاشته است.
همچنین ندای هل من ناصر ینصرنی نماینده مردم خلخال ، تظلم خواهی نماینده مردم مشکین شهر و هشدارهای نماینده مردم گرمی از دیگر مصادیق شدت عمل خواص و عوام به سیاست های نامتعارف و تبعیض آمیز دست اندرکاران مرکزستای شهرستان اردبیل در قبال مردم محروم این استان در شمال غرب کشوراست.

در حالیکه مدیران و نمایندگان و رادیکالیسم های استان اردبیل همواره از تبعیض در کشور در قبال استانهای محروم خصوصا استان اردبیل به ستوه آمده و شکوه دارند، خود به نحو مقتضی در خصوص تضییع حق و حقوق مردم دیگر شهرستانهای استان سنگ تمام می گذارند و برای کوچکترین روزنه امیدی همچون آسفالت یک کیلومتر جاده در یک منطقه محروم که محل اعتبار و بودجه آن نیز مبرهن و آماده اجراست ، با تخصیص اعتبارات آن به مرکز استان سالها و حتی دهه ها آن نقطه را از مواهب و امکانات لازم بی بهره و لنگ می گذارند.

علی ایحال موارد اینچنینی در خصوص تضییع حق و حقوق شهرهای استان اردبیل علی الخصوص شهرستان پارس آباد بسیار است اما آنچه اهمیت دارد، تغییر در نگرش و دیدگاه مدیرانی است که مرکز استان را تافته جدابافته و شهرستانهای دیگر را سَدِ سَدیدی در مقابل توسعه مرکز استان می پندارند و معتقدند سرمایه گذاری در جهت تکمیل زیرساختها و آبادانی دیگر شهرستانها مانعی برای توسعه مرکز استان می باشد، حال آنکه توسعه وجب به وجب جغرافیای استان خود مکملی برای تکمیل و اتمام زیرساخت ها و مولد تولید و صادرات بیشتر و متعاقباً جذب سرمایه گذار و کارآفرین برای استان و کل شهرستانها خواهد بود، اگر مدیران ارشد و دلسوز استان به این درک و تفکر برسند،دارای فضائل و نگاه عدالت محور باشند و برای توسعه جغرافیای یکپارچه در استان برنامه ریزی داشته باشند.

رضا امیرپور / روزنامه نگار