فرماندار بومی! مغان |

 به گزارش شهریمیز به نقل از اران مغان ،در خصوص انتخاب “فرماندار” در مقام مسئول اجرايي و سياسي يك شهر صرف بومي بودن فرد براي انتخاب” فرماندار” و يا” هر مسئولي” شرط جامع و فراگير نيست.در انتخاب فرماندار، بومي گرايي شرط نيست!
مطلع هستيد كه سرعت گردش اطلاعات و روش سنجي در اداره يك شهرستان و حتي استان، با كمك ابزارهاي نوين و تكيه بر انفورماتيك روز به نقطه اي رسيده كه حتي دنياي بزرگ ما را به يك دهكده تبديل نموده است. يعني در دولت… شهرها امروزه روش سنتي و كهنه كدخدا مآبي (كه بايستي حتما يك فرد بومي و از اهالي همان روستا باشد) جامعيت و مقبوليت خود را به حداقل ممكن رسانده و  يا بطور كلي از دست داده است.
اگر در انتخاب فرماندار يك شهر تنها “صرف بومي بودن” ملاك پيشرفت و تعالي باشد اينك بايد شهرمان از شادابي و سرسبزي (بخاطر آب و خاك مساعدش) گوي سبقت را از بسياري از شهرهاي كشورمان ربوده باشد چون بعد از سال 76 سكان پيشرفت فيزيكي شهر به شوراها و شهرداران منتخب شوراها سپرده شده است. يعني تمامي اين انتخاب ها از افراد بومي و بهتر بگويم از طايفه هاي بزرگ شهرمان!!  بوده است اين در حاليست كه طايفه گرايي و قبيله گرايي خود معضلي ديگر است كه حرف و حاشيه بسيار دارد.
اگر بعد از انقلاب اسلامي، بر عملكرد شهرداري ها در شهرمان مروري كنيم، متوجه اين نكته خواهيم شد كه عملكرد آقاي مهندس “كاپيتان” اروميه اي (شهردار غير بومي) در مقايسه با ساير شهرداران از نمره قابل قبولي برخوردار مي باشد. اين نكته را براي آن ياد آوري كردم كه بپذيريم تخصص، تعهد و لياقت و كارداني يك فرد بر بومي گرايي ارجح است.
حال در انتخاب فرماندار يك شهر نيز آنچه بايد بعنوان يك اصل و صفت قابل ذكر مورد توجه مسئولان قرار بگيرد، اين است كه ببينيم اين فرد مورد نظر داراي چه تخصصي است؟ آيا تجربه و توانايي اداره يك دهستان كوچك را دارد؟ آيا اين فرماندار صرف نزديك بودن به قدرت و يا بر اساس خويشاوندسالاري(سفارشي) انتصاب شده است يا ملاك انتخاب آن استعداد و سابقه درخشان در مجموعه همان وزارتخانه بوده است؟
همه ما بايد اذعان نماييم طي سالهاي گذشته در بعضي از نقاط كشورمان ملاك انتخاب مسئولان و يا عزل و نصب مديران اجرايي بدون در نظر گرفتن ظرفيت هاي علمي و عملي صرف خويشاوند بودن و يا نزديك بودن به نماينده مجلس و ساير مسئولان اجرايي بوده و ضربات جبران ناپذيري به پيشرفت همه جانبه يك منطقه و شهر وارد كرده است.
اين امر علاوه بر به مسلخ بردن اصل شايسته سالاري، صدمات معنوي و حتي مادي جبران ناپذيري بر افراد نخبه جامعه (خارج از رانت و باند) وارد كرده است.
جايگاه فرمانداري بسان “سر” بر “بدن” است. فرماندار بايد علاوه بر داشتن بصيرت “سياسي-اجتماعي” بايد تجربه و تخصص لازم در اين جايگاه را نيز داشته باشد.
ملاك انتخاب فرماندار نه بومي و قومي! و نه نزديكي به شخص مشخص است و نه تعداد دوستان و آشنايان!. در يك كلام ملاك تعداد نيست بلكه استعداد است.
اميدوارم روزي شاهد شناسايي انسانهايي باشيم كه عاشقانه شيفته خدمتند نه تشنه قدرت … زيرا قدرت بدون نظارت فاجعه است.
رسول ایرانی

برچسب‌ها:آورند, بومی, پارس اباد, رسول ایرانی, شایسته سالاری, غیربومی, فرماندار, مغان