ابراز همدردی صادقانه یا خودنمایی ریا کارانه ؟ |

بی شک بیشتر فعالان عرصه هایِ خبررسانی و فعالان دنیای مجازی روزانه دهها و شاید صدهها پیام های تسلیت از سوی برخی افراد را مشاهده می نمایند!!
ابراز همدردی ، هم نوع دوستی و مهر و عاطفه از خصوصیات و ویژگی های بارز ایرانیان است و در آن شکی نیست.
چو عضوی بدرد آورد روزگار
دگر عضوها را نماند قرار
اما تا چه حد روشمان درست است؟

در این میان اگر نگاهی تیز بینانه به ارسال کنندگان پیام های تسلیت داشته باشیم ؟ قریب به اتفاق افرادی هستند که در ادوار ماضی کاندیداهای انتخابات مجلس شورای اسلامی- کاندیداهای انتخابات شورای شهر و روستا بوده اند !! یا برای آینده این قصد را درسر می پرورانند!
این رویه ی نادرست در حالیست که باید پیام تسلیت را از مسیر اصلی و کوتاه و آسان به خانواده معزا برسانیم – چه دلیلی دارد تا در یک گروه تلگرامی چند هزار نفری همگان نظاره گر پیام های تسلیت یک کاندیدای احتمالی انتخابات که خطاب به یک نفر خاص است باشند؟
آیا با مشاهده این پیام ها ذهن خوانندگان خواه نا خواه معطوف تبلیغات زودهنگام انتخابات نمیگردد؟
متاسفانه تعدد چنین رفتارهای عوامفریبانه باعث گردیده تفاوت میان پیام های تسلیت و تبریک صادقانه و بی شیله پیله را با پیام های ریاکارانه نتوانیم تمیز نماییم !! همان مثل سوختن چوب تر بحساب چوب خشک!
چه دلیلی دارد در یک مراسم عزاداری بعد از حضور فیزیکی و عرض تسلیت و ابراز همدردی حضوری، باز به فضای مجازی رو بیاوریم و در تمامی گروهها مجازی بدون توجه به نوع فعالیت و اهداف گروه و قوانین گروه ! یک پیام شخصی را در فضای گسترده و عمومی تر نشر دهیم ؟
این اقدامات هدفدار !یک رقابت زودهنگام عوام فریبانه و پوپولیستی را هویدا می نماید ، مبرهن است که سطح رقابت کاندیداها را پایین آورده و تبدیل به حرکتی کوچه بازاری و پیش پا افتاده میگرداند!
درحالیکه فرستندگان پیام های تسلیت و حتی تبریک ، می توانند برای ابراز وجود و اثبات اینکه در بطن جامعه و در کنار مردم هستند !! روش های را برای حضور در جامعه و فعال بودنشان انتخاب نمایند که شان و منزلت افراد محفوظ باشد ،،
شایان ذکر است این نوع ارسال پیام ها به مردم عادی نیز سرایت نموده و بنوعی سعی می نمایند از قافله فعالان اجتماعی عقب نمانند، چرا نبایدحضور در بزنگاه های که می تواند راه گشا برای برون رفت از مشکلات عمومی جامعه باشد ،، همصدا بودن با مردم در مطالبه گری های بحق از دولتیان و مجلسیان و مدیران و مسئولان کشوری و استانی و منطقه ای ،، ارائه مقاله های علمی و اصولی در رسیدن به یک جامعه ای توسعه یافته و پویا، جای خود را به عادت های نادرست و پیش پا افتاده بدهد؟
با بیان موارد فوق الذکر ؛ فعالان اجتماعی و سیاسی می توانند آنطور که شایسته و در شان ملت عزیز ایران است ، خودشان را در دل مردم جا دهند ، محترم شمرده شوندو مردم آنها را از جنس خودشان و در صفوف مطالبه گران حق و عدالت بدانند.
پس به شعور مردم احترام بگذاریم و مشیت الهی را ابزار رسیدن به مقاصد و منافع فردی و جناحی و سیاسی قرار ندهیم و از احساسات پاک مردم بهره برداری سیاسی ننماییم.

✍️سلیمان علیزاده

برچسب‌ها:ابراز همدردی, ریاکاری