رنگ مورد علاقه |

 سیاه رنگی مطلق است که در فراسویآن، زندگی تمام می شود..سیاه یعنی نه، که نشانه ای از ترک عشق و انصراف ازفعالیتهای جمعی است.به معنی نیستی، ناامیدی به آینده و سکوتی ابدی است و حس سنگینیرا به افراد القا می کند.تأثیر خوبی بر مزاج ندارد و در کودکان هم اثرات منفی دارد. دوستداران رنگ سیاه معمولا” خسته و افسرده اند.اگر خسته نباشند، ناراضی اند.اگرناراضی نباشند، مغرورند.اگر مغرور نباشند، انکار می کنند.اگرانکار نکنند هم ناراضی اند، هم مغرور، هم خسته وهم انکار می کنند اما احتمالا” خودشان هم خبر ندارند.طرفداران سیاه زیاد هم ناامیدنشوند چون از طرفی دیگر سیاه نمادی از آبرومندی و شرافت است(دیده اید ماشین های شیکو کلاس بالا معمولا” سیاه و براقند

قهوه ای:

آدمهای قهوه ای رابدون قسم خوردن می توان باور کرد، یعنی حرفشان سند است.اما طرفداران این رنگمعمولا” آواره اند(جالب است بدانید که رنگ مورد علاقه آوارگان جنگ جهانی دوم، قهوهای بوده است). قهوه ایها یا یک بیماری جسمی جدی دارند و یا مشکلی که به نظر آنهاغیر قابل حل است، پس این افراد از نظر جسمی و روحی درخطرند.

خاکستری:

خاکستری را در کهنسالان و خانه سالمندان باید پیداکرد.این افراد معمولا” غمگینند و محافظه کار و حتی اگر آهنگی گوش کنند(اگر خجالتنکشند)، غمگین است(مثلا” مثل اینکه ایرانیها داریوش گوش کنند)، مثل اینکه به آنهاگفته اند خوشی بی خوشی.

قرمز:

قرمز پسندها پر از شوق زندگی، عاشق ومبارزه طلب، پرتکاپو و شجاع، اهل معاشرت، شلوغ و پر سرو صدا هستند.ظاهرا” نیرویشانتمام نشدنی است، خوب مشت می زنند و کتک خورهای خوبی هم هستند. در مجموع و خلاصهاینکه برونگرا هستند.قرمز باعث افزایش نبض و فشار خون می شود.
آبی:

آبیهاخلاقند و همیشه فکرهای تازه می کنند، مورد احترام، آرام و دوست داشتنی هستند واحساساتشان را خوب کنترل می کنند.عاشق تنهایی، احساساتی و ملایم اند.نماد ابدیت وعمق و کمال گرایی است.از ویژگیهای افراد آبی دوست صلح، مهربانی و هماهنگی است. (طرفداران آبی به خودشون نگیرند، همیشه و همه جا استثنا هست).این رنگ سبب کاهش نبضو فشار خون می شود. سبز:آدمهای سبز مذهبی اند.در انجمنهای خیریه یا بیمارستان یافتمی شوند!!!مضطرب و انعطاف پذیرند.اگر دنبال شریک(البته شریک تجاری نه زندگی) میگردید سعی کنید سبز باشد(نه اینکه رنگ پوستش سبزه باشد).رنگی مقدس است.سبزها اصلاحگرند و بسیار علاقه به نصیحت کردن دارند.کوشش و پشتکار عجیبیدارند.

زرد:
آدمهای زرد بر خلاف نظر عموم بیمار و رنجور نیستند ومنتظر خوشبختیهای بزرگند.آرام و قرار ندارند. توسعه طلب و اهل اختراعند.گاهی حسود ومعمولا” بلند پرواز.

بنفش:

بنفش دوستها صمیمی و حساسند وذوق عارفانهدارند.گاهی آنقدر صمیمی می شوند که قضاوت و تصمیم درست نمی توانندبگیرند.

نارنجی:

نارنجی پسندها اهل مسابقه و سلطه طلبند و سرشار ازآرزوهای دور و درازند

ارغوانی:

ارغوانی ها پایشان روی زمین است و سرو فکرشان در ابرها پرواز می کند(البته فکر بد نکنید!!).عاشق دین و عرفاناند.اندیشمند و عاشق مناظره و اثبات حقایق، اما هنوز معلوم نیست که چرا یک دفعه ازاین رو به آن رو می شوند و بنابراین اصلا” به فکر پیش بینی آنها نباشید

تغییررنگ محبوب با گذشت زمان امری طبیعی است اما اگر ناگهانی باشد گاهی خطرناک و بحثبرانگیز و عجیب است